...ใครล้าหลัง...
        "...อย่าได้หลงลืมตัวเองจนเกินไป...ว่าตัวเองเป็นผู้มีความรู้ความสามารถเลิศกว่าคนอื่น...ว่าตัวเองเป็นคนรุ่นใหม่...เป็นนักวิทยาศาสตร์...ตราบใดที่เรายังหัวเราะ...ยังร้องไห้...ยังรู้สึกเครียด รู้สึกคับแค้นกับสิ่งที่ไม่ได้ดั่งใจ ...รู้สึกหดหู่เศร้าหมองกับสิ่งที่รักเสื่อมสลายไป...ซึ่งพฤติกรรมเหล่านี้คนที่ไม่มีการศึกษาเขาก็เป็นกัน...
        ...พระพุทธเจ้าท่านทรงพยายามบอกสอนเราให้รู้จักความเป็นจริงของสรรพสิ่งที่แปรปรวนเปลี่ยนแปลงไปตามเหตุตามปัจจัย...ไม่เสถียร ไม่จีรังยั่งยืน...ไม่มีสาระแก่นสาร...ไม่มีอยู่จริง...พระองค์สอนให้แก้ที่เหตุ...เพราะทุกอย่างเกิดจากเหตุ...อย่างเราโกรธเราไม่พอใจที่ไม่ได้ดั่งใจหรือถูกตำหนิติเตียน...ในมุมของเราก็จะดู "สิ่งรู้" ภายนอกเป็นหลักว่าไม่ดีอย่างนั้นอย่างนี้...แต่พระพุทธเจ้าให้หันมาดู "ผู้รู้" อยู่ภายใน...แล้วพยายามแก้ไขผู้รู้นี้ให้รู้จริงตามเป็นจริง...ที่มันโกรธมันไม่พอใจเพราะมันยึดมันถือมันสำคัญมั่นหมายใน "รูปนาม" ตัวตนนี้ว่าเป็น "เรา" เป็น "ของ ๆ เรา" อย่างเป็นจริงเป็นจัง...พระองค์จึงพยายามบอกสอนให้...แยก "ธาตุ" แยก "ขันธ์" ดูให้เห็นจริงตามเป็นจริง ดูสิว่า..."เรา" อยู่ไหน...ในกอง "รูป" กอง "นาม" นี้...
          ...ถ้าในแง่วิทยาศาสตร์ไอ้รูปนามนี้ก็คือ "สะสารกับพลังงาน"...และไอ้สะสารกับพลังงานนี้มันจะมาจากไหน ถ้าไม่มาจาก...คาร์บอน...ไฮโดรเจน... อ๊อกซิเจน ฯลฯ...แล้วคนรุ่นใหม่ที่ร่ำเรียนมาแทบตายเวลาถูกกระทบทำไมไม่ "วิเคราะห์" สิ่งเร้าให้เป็น "ปัญญา" หล่อเลี้ยงจิตใจตัวเองล่ะ...ว่ามันด่า "คาร์บอน" มันนินทา "ไฮโดรเจน"...ทำไมต้องคิดแบบคนทั่วไปที่เขาไม่ได้มีความรู้ทางวิทยาศาสตร์ ว่า "มันด่ากู" เล่า!!!..."
                                                                                (บางตอนในการบรรยายธรรม โดย ท่านพระอาจารย์อังคาร   อัคคธัมโม)